Voorkomen is beter dan genezen. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar de meeste aanpakken en interventies
die gemeenten nu via de partners inzetten, kennen vooral een curatief karakter. Er is een probleem en dat
moet aangepakt worden. Door versterking van het opgroei- en opvoedklimaat zouden problemen
moeten kunnen worden voorkomen en zou de eventuele inzet van jeugdhulp in een later stadium minder
zwaar en minder kostbaar moeten kunnen zijn.
De Rekenkamercommissie De Ronde Venen hanteert als definitie dat “preventie betrekking heeft op het
voorkomen, het vroeg signaleren en vroeg interveniëren bij opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische
problemen en stoornissen van jeugd”. Het betreft hierbij met name pedagogische hulp, lichte
opvoedingsondersteuning en (school)maatschappelijk werk. Dit ter onderscheid van jeugdhulp,
jeugdbescherming en jeugdreclassering. Hierbij moet men zich realiseren dat een afbakening tussen
enerzijds preventie en anderzijds jeugdhulp niet altijd haarscherp te maken valt. Onderzoek van het
Nederlands Jeugdinstituut wijst dat ook uit.
In toenemende mate stelt de politiek vervolgens de vraag of preventie ook het gewenste effect heeft.
Gemeenten hebben daarnaast, behoefte aan ‘grip op uitgaven’ en ‘sturingsmogelijkheden’. Preventie
heeft dan naast een kwalitatieve doelstelling het doel om uitgaven te verminderen/beperken.
De Rekenkamercommissie De Ronde Venen stelt dat er thans sprake is van een natuurlijk moment om
nader te onderzoeken hoe de gemeente De Ronde Venen invulling geeft aan jeugd gerelateerde
preventie. Daarbij geldt dat het onderzoek niet handelt over kwaliteit of professionaliteit van
voorzieningen of aanbieder. De nadruk in dit onderzoek ligt op het speelveld van de gemeente: in
samenspraak met maatschappelijke partners bepalen van de beleidsvisie, maatschappelijke resultaten en
de passende beleidsaanpak op preventie van jeugdhulp.